ใจที่ฝึกดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้

ใจต้องฝึกฝน และทำให้เจริญให้มากๆ

ฝึกมากแล้วจะทำประโยชน์ให้ตนเองได้เป็นอย่างยิ่ง

จะเปลี่ยนจากปุถุชนให้เป็นอารยชนได้

ยกตัวอย่าง  คนเหมือนกัน  คนหนึ่งไม่โกรธ ใจดี มีเมตตา

ย่อมเป็นที่อยากเข้าใกล้ของคนทั่วไป

และถ้าใจรักษาคุณธรรมนี้ไว้มากๆ 

อาจทำให้น่ากราบไหว้  เป็นที่เคารพบูชา

เพียงไม่โกรธอย่างเดียวยังได้คุณวิเศษถึงเพียงนี้

ถ้าไม่โลภด้วยจะยิ่งดีมากกว่านี้หลายเท่า

สมกับพุทธภาษิตที่ว่า

ความสุขความเจริญทั้งมวลย่อมเกิดขึ้นจากใจก่อนทั้งสิ้น

เมื่อเปลี่ยนแปลงใจให้ดีแล้ว สิ่งดีๆ หลายอย่าง

 เช่น สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ

สิ่งดีๆ ทั้งหลายย่อมเป็นผลพลอยได้ตามมาด้วย 

ฉะนั้น ใจเป็นต้นเหตุของความสุขความเจริญทั้งมวล

ในชีวิตนี้ควรฝึกฝนใจ และให้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต

เพราะนอกจากเป็นแหล่งที่มาของบุญแล้ว

ยังนำมงคลทั้งหลายมาสู่ตนด้วย

ธรรมะริมทาง